بوی عشق می آید زمانی که از ماه بی بی یگانه بانوی عمارت سخن می گوییم. پناهگاهی امن برای اهل خانه. اتاقش بوی چای تازه دم میدهد همانجا که میشود سربه دامانش گذاشت و بوی زندگی را حس کرد. ماه بی بی مان که باشد انگار همه چیز درست انجام میشود. مانند نامش در این سرا می درخشد و همگان را به مهمانی خویش دعوت می کند.از لابه لای پنجره ی نیمه باز اتاق منظره ی چشم نواز حیاط اندرونی را میبینی که حوضی بزرگ و پوشیده شده با گلدان های شمعدانی سر تاسر حیاط را فرا گرفته،گردش زیبای مهتابی های چوبی بر بلندای حیاط اندرونی آدمی را جان دوباره می بخشد.

‎روشنی طلعت تو ماه ندارد پیش تو گل رونق گیاه ندارد/گوشه ابروی توست منزل جانم خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد