از ماه دخت چه بگویم،دردانه ی بی همتای شاه نشین که عزیزش می دارد، که هر آنچه بر خود می خواهد برای او نیز می خواهد، چرا که نور چشمش است در تاریکی شب های تنهایی. امنیت و آرامش خاص، منظری زیبا با ایوانی که همچون نامش میدرخشد.
‎دوست دارم که بپوشی رخ همچو ماهت تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت
‎جرم بیگناه نباشدکه تو خود صورت خویش گر در آیینه ببینی برود دل زبرت
‎جای خنده ت سخن گفتن شیرین پیشت کآب شیرین چو بخندی برود ازشکرت